Op vrijdag was het weer zo ver. Pietentraining. Deze keer georganiseerd door Sempai Max. Bij binnenkomst zagen de draken al meteen dat er veel toestellen klaar stonden en dat ze zich goed uit konden leven. Wat niemand verwacht had, was dat er na een kwartiertje twee Pietjes verschenen. De ene Piet was gestuurd door de Sint om iets aan zelfverdediging te doen. Jammer dat de Pietjes over een paar dagen al weer terug gaan naar Spanje, anders zouden ze zich zeker inschrijven! Omdat de Piet die kwam leren zo goed zijn best heeft gedaan krijg hij een witte band met "alle kleuren van de regenboog". (nou ja ... bijna alle kleuren).
De Piet had ook pakpapier, plakband en een schaar meegenomen en heeft ook nog geprobeerd om Shihan Vlado in te pakken. Daar was jammer genoeg niet genoeg papier voor. Volgend jaar maar meer papier meenemen. Er werd ook nog een gedicht voorgelezen van Sinterklaas en alle grote en kleine kinderen kregen iets lekkers mee voor thuis. Toen iedereen naar huis ging werden er ook nog kruidnootjes in de schoenen in de kleedkamer gevonden. 

Sinds we goed gebruik maken van de groeps-whatsapp en natuurlijk de nieuwsbrieven lijkt deze blog een ondergeschoven kindje. Onze nieuwsbrieven verschijnen 4 x per jaar en via de groepsapp hebben we bijna dagelijks contact met onze leerlingen/karateka's. 
Verder spelen Instagram en Facebook (Facebook iets meer) een grote rol in de publicatie van onze activiteiten. 

We hebben het al zo vaak gehoord. Dat we het zat zijn. Dat we al een jaar bezig zijn. Dat we niet weten hoe lang het duurt, maar dat we wel hopen dat het snel achter de rug is. Klopt allemaal, maar we blijven gewoon doorgaan. Soms een beetje wringen en wurmen, maar tot nu toe lukt het nog steeds. 
Hulde aan iedereen die er elke les weer staat, jong en oud, hulde aan de ouders die hun kinderen steeds weer afleveren en ophalen of blijven wachten in de auto's. 

In het afgelopen Covid-jaar zijn we 6 weken stilgelegd door de maatregelen, maar toen zijn we via de website met lessen begonnen. Leuk, maar liever niet.

Wat we zelf ook belangrijk vonden, was de voortgang van onze leerlingen. We hebben dan ook de examens zoveel als mogelijk door laten gaan. Door de grote groepen die we soms hebben, doen we de examens de laatste tijd in kleinere groepjes. Op graad. 

We hebben nog genoeg leuke plannen, maar dan moet het weer een beetje beter worden. We houden jullie natuurlijk op de hoogte.

Het was een mooi weekend met aan de ene kant nog een klein aantal afzeggingen, maar ook een klein aantal last-minute sporters.
Het weer zat ons ook mee, zodat we de geplande buiten-trainingen ook echt buiten konden doen. Te beginnen met een rondje Vroesenpark om 07.00 uur op de zaterdagochtend. 

De sfeer was goed. Het is altijd weer prachtig om te zien hoe de allerjongsten (5 jaar) en de wat ouderen in harmonie zo'n weekend beleven. Het mooiste compliment zijn de karateka's die na 1 dag, vragen of ze nog een dag mogen komen. 

Dit jaar geen gastinstructeurs van andere dojo's, maar wel een interessante Taikiken les van sensei Wynand. Onze sensei, afkomstig uit Zuid Afrika, heeft tijdens zijn traingsjaren daar ervaring met Taikiken opgdaan. De zondagochtend had met zijn lesuur een goed begin.

Hou in ieder geval de weekenden van de eerste helft oktober volgend jaar vrij. We hopen dan weer een Herfstclinic te kunnen organiseren. 

 Aan de vooravond van de Herfstclinic is het altijd druk. Heel druk. De bestellingen komen binnen en moeten gecontroleerd worden. Er moeten checklists gemaakt worden. En er zijn altijd last minute wijzigingen.
Dit jaar is wel heel bijzonder. We missen onze buitenlandse gasten en bevriende sportscholen (inmiddels vaste medesporters tijdens de clinic) vanuit Brabant en Zutphen. Dat alles i.v.m. het Corona-virus. 
Zodra we wisten dat het toegestaan was (RIVM-richtlijnen) hebben we in een recordtempo toch de Herfstclinic geregeld. Dan blijkt dat als je iets voor elkaar wilt krijgen het ook lukt en zeker in deze periode, waarin ieder initiatief wordt aangemoedigd. Door particulieren, de gemeente en bedrijven. Beetje regelen, schuiven en rommelen. 
Aan één ding hebben we niet gerommeld en zullen we ook niet rommelen. De maatregelen die ervoor zorgen dat we allemaal even gezond weggaan als we binnen zijn gekomen.
De groep is kleiner en er is meer ruimte (ook meerdere ruimtes). We hebben de gelegenheid om buiten te trainen en daar zullen we gebruik van maken. Bij de lunch en het diner hebben we twee ruimtes ter beschikking, zodat iedereen voldoende afstand kan houden. In de school gebruiken we mondkapjes, omdat het daar soms lastig is om de afstand te houden. 
Inmiddels is iedereen gewend aan de standaardregels, dus daar gaan we gewoon mee door. 
Onze eigen dojo beschikt over voldoende instructeurs, die dit weekend allemaal aanwezig zijn. Shihan Wijnbelt, die vorig jaar ook aanwezig was, komt ons ook weer vergezellen. We hebben vrijwilligers die de gang van zaken in de gaten houden. We hebben EHBO-ers binnen de groep.
Kortom: er staat niets in de weg om er een goed trainingsweekend van te maken. 
​We houden jullie op de hoogte. Osu!

Ieder jaar zijn we er wel een paar weken mee bezig. Het begint voor de zomervakantie met "de zaal". Kan het en mag het en klopt het met de agenda? Dan volgt het programma. Wat willen we en wat kunnen we? Hoeveel examenkandidaten hebben we? Dan gaan we de inschrijfformulieren maken. Er komen van de karateka's leuke ideeën. Zo hadden we in voorgaande jaren boksles, jiu jitsu-les, Tabata-training van sensei Mol, stamina van Ed & Terry, kortom ideeën genoeg.
Dit jaar zou het ook de vijfde keer zijn. Daar moet je ook iets leuks voor doen. Dan is inmiddels de zomervakantie achter de rug en moeten er spijkers met koppen worden geslagen.
Dit jaar liepen de inschrijvingen als een trein. Waar we (weer) uitgingen van 40 man, hebben we net de 60 aangetikt. Het scheelde natuurlijk dat we dit jaar konden blijven slapen op de locatie. Dat zorgde ervoor dat onze vrienden uit Zutphen en Goirle twee dagen konden blijven. Ook een aantal van onze eigen karateka's uit de regio bleven slapen. Weer een mooie toevoeging.
Het eten is altijd weer een uitdaging. Net als het opruimen/schoonmaken. We treffen op zaterdagochtend alles netjes aan en zo willen we het minimaal achterlaten. Dit jaar is ook daar voor het eerst een strak schema voor gemaakt. 
Als dan blijkt dat er ca. 60 mensen opdraven en tijdens de sayonara/uitreiking van het aandenken en de certificaten natuurlijk nog de nodige ouders en belangstellenden gaan we kijken hoe we die mensen gaan voorzien van een natje en een droogje. Dit jaar dus ook een ontbijtje erbij.
We hebben in de loop der jaren veel ervaring opgedaan bij andere kampen en weten precies wat we wel en niet willen. De karateka's moeten zich kunnen concentreren op de trainingen, maar we willen de prijs laag houden. Gebleken is dat dat kan. 
De boodschappenlijst voor dit jaar zag er ongeveer als volgt uit: 
10 bruine broden, 10 witte broden, 5 zakken witte broodjes, 4 zakken bruine broodjes, 4 kuipjes halvarine, 12 liter melk, 2 liter karnemelk, 2 liter yoghurt, 12 pakjes gesneden kaas, 6 zakjes smeerleverworstjes, 60 pannenkoeken, 5 pakjes achterham, 5 pakjes kipfilet, 2 potten pindakaas, 3 potten jam, 2 pakken hagelslag, 3 dozen thee, 5 zakken koffiepads, 2 pakjes koffiemelk, 1 doos suikerklontjes, 20 liter sinas, 20 liter cola, heel veel flessen water met en zonder koolzuur, 2 pakken speculaasjes, 3 rollen beschuit, 1 gesneden ontbijtkoek, plastic bekertjes, plastic bestek, 2 keukenrollen, 5 zakken appels, 5 zakken bananen, 4 netjes mandarijntjes, snoepzakjes en pakjes drinken voor de draakjes, gevulde snoeppot, 40 salades, 6 blikjes knakworsten, komkommers, tomaten, 3 pakjes boterhamworst, 4 pakjes schouderham, 5 pakjes kalkoenfilet, 3 zakken krentenbollen, 5 pakjes grillworst en 5 pakjes grillworst kip, 2 pakken knackebrot, stroop, poedersuiker, 10 liter appelsap, 10 liter sinaasappelsap, 5 liter multivitamine, ketchup, mayonaise, mosterd, peper zout, 75 cup-a-soup, 72 ijsjes en een rijsttafel voor de zaterdagavond en pizza's voor de zondagnamiddag. Dit alles in vegetarische versies en versies zonder varkensvlees.
Laten we ook de lijst met zaken niet vergeten die we nodig hebben voor de lessen. Bo's, helmpjes, yogamatjes, reservebescherming, bokshandschoenen (meegenomen door Sportschool Bruers), hout om te breken, certificaten, banden, slips, medailles, "doggie-bags" (tasjes voor de jeugd), stootkussens, etc., etc.
En .... het klopte allemaal. Alles was er.
Dan begint het. Ruim voor zevenen op de zaterdagochtend melden de eerste karateka's zich al bij het gebouw. Snel omkleden want de training o.l.v. sensei Maikel begint om 07.00 uur. Graag een pittige training, zodat iedereen goed wakker is. Dat lukte goed. Jammer dat weer het "hondenveldje" was uitgekozen, maar de schade viel deze keer mee. Intussen richtte een groep de zaal in en zette een andere groep het ontbijt klaar, terwijl ook de koffietafel werd geïnstalleerd. 
Exact om 08.00 uur dook iedereen de kleedkamers weer in, om fris aan de ontbijttafels te kunnen verschijnen. Voor 09.00 uur kwamen de draken/jeugd aan. Inmiddels hadden de meesten zich ingeschreven bij sensei Laut en waren de draken voorzien van tasjes met proviand en diegenen die een T-shirt hadden besteld kregen hun T-shirt. 
Na het ontbijt de groepsindeling. Vijf senseis met een groep van 9 karateka's. Shihans Vlado en Herman en sensei André stonden aan het hoofd van de grote groep. En vanaf 9 uur gaat het dan goed los. 
Een stamina test o.l.v. senseis Armand, Wout, Cara en Laut. 
Als senseis Ellen en Sander met Osama en Sumeya om een uur of 10 aansluiten en natuurlijk ook graag een bijdrage willen leveren, wordt het programma door sensei Jenny een beetje omgebogen: na de lunch volgt een les over het "pimpen" van je kata. Wat een inspiratie voor de kata-examens die hierna volgden (en behoorlijk uitliepen)!
De kata's werden dan ook (ondanks de natuurlijk aanwezige zenuwen) goed uitgevoerd. Daarna volgden, na een prachtig betoog van Sensei André (en na de traditioele rijsttafel), de tameshiwari-examens. Iedereen vol zelfvertrouwen en de examenkandidaten kwamen zonder problemen door de planken heen. Aan het eind van de dag volgde een examenonderdeel van sensei Willem. Hij had een boksles voorbereid, die met veel enthousiasme werd gevolgd.
Om 22.00 uur werd de dojo omgebouwd naar slaapzaal door en voor de slapers. Een lange dag kwam ten einde. 

De volgende dag werd om 09.00 uur begonnen met een uur yogales o.l.v. Mirianne van Doorn. Geweldig en zeker voor herhaling vatbaar. Veel hadden hun eigen yogamatje meegenomen, de rest kon een matje lenen van Mirianna of Katsu Heiwa. Mirianne gaf later aan verbaasd te zijn over de kwaliteit van de uitvoering. Jip we nailed it.
De ippon-kumite examens werden netjes gelopen, waarna een buitentraining volgde. Heerlijke frisse en een beetje regenachtige training. Het werd een stamina buitentraining waarbij niemand werd "achtergelaten". Ook Lego maakte deel uit van het gehaal tot er een veldje kwam waar honden niet werden toegestaan.
Na de lunch volgden de examenonderdelen van Marijanne en Roy. Zij hadden beiden een bunkai (derde en vierde pinan) voorbereid. 
Als laatste uiteraard de kumite-examen. Voor de meesten een zwaar onderdeel.
Groot respect voor de adspirant shodans en sandan. Zij stonden, opgezweept door het publiek, hun mannetje/vrouwtje.

Na het opruimen van alle spullen, leegruimen van de kleedkamers, etc. begon onder het genot van de nodige pizzapunten de uitreiking van de Gouden Medailles en natuurlijk de certificaten. Voor de karateka's die de 2 dagen hadden meegemaakt, maar ook de mensen die een bijdrage hadden geleverd en aanwezig waren.
De volgende dag werd namens Katsu Heiwa een grote taart afgeleverd aan de leraren van het Grafisch Lyceum. 

Domo arigato aan iedereen die dit weekend tot een groot succes maakte. Tot volgend jaar!

Shihan Vlado heeft onlangs een Seminar in Griekenland bijgewoond en schreef onderstaand verslag.
"
De reis begon met vrijdagochtend  22-3 om 4 uur opstaan, door Jenny naar Amsterdam Airport gereden. Ruim op tijd aanwezig. De reis verliep goed. Eenmaal in Athene geland werd ik netjes opgehaald van het vliegveld en na een rit van pakweg 160 km kwamen we aan in het door sinaasappelen plantages omringd resort. Het waren prachtige en praktisch goed ingerichte huisjes en heel schoon. Kwamen helaas te laat voor de lunch aan dus moesten we wachten tot het diner. Kancho Royama kwam te laat aan doordat hij bij een tussenlanding de aansluiting niet haalde.
Bij de eerste les werd iedereen aan elkaar voorgesteld. Al voor de lessen begonnen trad Kancho me tegenmoet alsof we al jaren goeie vrienden waren. Dat gaf en geeft een heel goed gevoel. Kancho sprak mij aan met Shihan Brado. Mensen uit Japan hebbe moeite met de "vl", wat resulteerde in br.

De trainingen waren perfect en werden uitgebalanceerd uitgelegd door de twee Japanse assistenten onder het toeziend oog van Kancho Royama, er waren helaas maar twee lessen per dag. Marijanne heeft nog twee Poolse dames de oshiro-nokon snel bij kunnen brengen, waarna de dames een compliment van de Kancho kregen. Ze waren helemaal happy. Het eten was perfect klaargemaakt en ruim voldoende voor iedereen. Maar er was ook een minpuntje, en dat was de organisatie in het algemeen, maar dat is ook het enige.
De laatste avond voor het vertrek heb ik een twee uur durend gesprek gevoerd met Kancho, we hebben over allerlei belangrijke en minder belangrijke dingen gehad. Daaruit is iets positiefs gerold, en dat is dat ik binnenkort bericht uit Japan krijg dat ik geautoriseerd word om in Nederland examens af te nemen tot met derde dan.

Al met al een geweldig lang weekeind met geweldige mensen
"

Het was heel bijzonder om voor het eerst alleen met karateka's mee te doen voor het kata-gedeelte.
Jammer dat er geen kandidaten voor de kumitewedstrijd waren.
Het resultaat van onze deelnemers was heel goed. Het meedoen is belangrijk, het plezier in het meedoen is belangrijk, maar als je dan ook nog beloond wordt met een beker, complimenten van tegenstanders en een goed gevoel dan is het doel bereikt. Sommigen moeten om aan een wedstrijd mee te doen iets overwinnen. Als je er dan staat met al die ogen op je gericht dan heb je eigenlijk al gewonnen.
Gabri, Armand en Max (Marijanne was geblesseerd en trad op als coach) waren zondag in alle vroegte aanwezig. De strakke organisatie van toch zo'n 100 deelnemers zorgde ervoor dat de dag niet al te lang duurde.
Naast deze vier, waren ook Shihan Vlado en Sensei Jaap aanwezig als scheidsrechters, dus we kunnen zeggen dat we er bij waren.
Dank aan Budokai Senshi voor de goede organisatie!
Het resultaat:
Gabri een eerste plaats in haar poule
Max een tweede plaats in zijn poule en
Armand een derde plaats in zijn poule.
De filmpjes van de kata's mogen we van de deelnemers plaatsen, dus die vinden jullie hier op de website.
We zijn blij met deze resultaten! Osu!

Nog een paar daagjes en het jaar 2018 zit er weer op. We hopen dat jullie leuke kerstdagen hebben gehad en dat de jaarwisseling ook gezellig is.

Wij hadden en hebben nog wat dingen af te ronden in het oude jaar, zoals bijvoorbeeld de Goede Doelenactie voor de CliniClowns. We hebben met de muntjes en briefjes uit het spaarvarken, de digitale donaties en de verkopen van de T-shirts een bedrag van € 125 opgehaald. Best leuk voor deze rustige periode in de dojo. Het geld is uiteraard inmiddels gedoneerd. Leuk dat we dit jaar weer een goed doel hebben kunnen steunen.
Verder viel er nog wat administratie te doen en wat foto’s en filmpjes te plaatsen. De website is in het laatste kwartaal aangevuld met filmpjes van kata’s en we zijn daar nog wel even mee bezig. Dit jaar hebben we zo veel als mogelijk de kata's van Kyokushin-kan gepubliceerd op de website.
Dit jaar zijn we in de dojo gestart met de Kumi-bo's voor de hogere banden. 
Voor de jeugd hebben we de drakenkaarten geprolongeerd in enigszins aangepaste vorm.
Zo blijven we voortborduren op de ingeslagen wegen.

Terugkijkend naar dit jaar denken we natuurlijk aan de kata- en kumitewedstrijden waaraan we meededen, de Herfst Clinic, die ook dit jaar weer een groot succes was en de BBQ (Katsucue) die weer heel gezellig was. 

We hebben dit jaar weer de nodige gastleraren mogen ontvangen, en we zijn zelf ook op stap geweest om gastlessen te geven. Prachtig dat het kan, zonder restricties en zonder verplichtingen.

Op uitnodiging van de Margrietschool in Rotterdam gaan we in januari weer "Schoolkarate"-lessen geven. Ongetwijfeld zien jullie de foto's weer voorbij komen. 

Een paar jaar geleden introduceerden we de naam "Kampvuur" voor de gezellige momenten na de les. Een week geleden namen we nog tijdelijk afscheid van elkaar tijdens de Oliebollentraining. Het was toen ook een goed moment om onze coaches/jeugd-kumitetrainers te bedanken en sempai Armand voor zijn niet aflatend enthouasiasme als karateka, sleutelbewaarder en contactpersoon voor de Herfst Clinic.

De plannen voor volgend jaar staan in ieder geval altijd zo snel mogelijk op de website (Agenda). Het Spring Camp en de Herfst Clinic staan er wat ons betreft in ieder geval op. Dat zijn ook goede momenten om examen te doen. 
​Wij hebben al een aanmelding genoteerd voor een zwarte band examen en een proefexamen voor zwarte band. 

We hebben er zin in!

​
​