Als een voorjaarskamp officieel op zondag 3 mei begint en op vrijdag 8 mei eindigt … wat doe je dan als een aantal mensen een vlucht heeft geboekt voor de vroege vrijdagochtend? Ja. Eerder beginnen en je programma omgooien.
Dat is precies wat gebeurde. De Kroatische karateka’s waren er blij mee omdat ze zo het hele weekend al meepikten. Vrijdag 1 mei arriveerde al een grote groep die door een aantal auto’s van het vliegveld werd afgehaald. Meteen een eerste kennismaking met Sensei Igor Kupres die zich ook per auto meldde.
Tijdens een bijeenkomst in Vanda (verzamelpunt tijdens de vrije uurtjes) werd het principe van het kamp uitgelegd. Veel vrijheid tussen de trainingen door, maar een strak schema om zo veel mogelijk mensen een graadje verder te helpen. Trainingen die begonnen om 07.00, 10.00, 15.00 en 20.00 uur.
Zaterdag
Behalve op de zaterdag (er moeten uitzonderingen zijn die de regel bevestigen). Op zaterdag kwamen zo veel mogelijk examenkandidaten bij elkaar om te kijken waar nog wat bijgeschaafd moest worden.
Kyokushin-kan karateka’s van Bregana en Barendrecht/Rotterdam lieten zien waar ze toe in staat waren en op de achtergrond werden de plannen gemaakt, met name waar het kata’s betrof.
Een goed begin van het kamp in een stralende zon. Het zou tekenend zijn voor het hele kamp. Warm, zonnig met ruime aandacht voor karateka’s. Zonnebrandcreme, petjes, flesjes drinken en veel plezier.
Op zaterdag viel er ook een verjaardag te vieren. Dat gebeurde in restaurant Adriatica, waar we, zoals vorig jaar, weer een heerlijke maal voorgeschoteld kregen. Bij een verjaardag hoort een cadeau, dus het eerste T-shirt van het kamp (Osu! I did it again) was voor hem! Vervolgens trakteerde hij bij Vanda op stroopwafels en als klap op de vuurpijl was er “Nachttraining”. Verrassing van de Shihan!
In eerste instantie was er wat ongeloof (“Het kamp is toch nog niet begonnen?”), maar iedereen stormde enthousiast naar het hotel om zich om te kleden. De Kroatische collega’s hadden een voorbericht gekregen en waren dus ook op tijd in gi aanwezig.
Zondag
Om 10.00 uur stond de traditionele slippertocht op het programma. Ooit gedurende een kamp aan de kust geboren, maar leuk om er in te houden. Omdat de officiële start zondag na de lunch is, maar de meeste mensen al aanwezig zijn is er ’s ochtends een makkelijke wandeltocht.
Doel was Stari Grad (de oude stad). Een prachtig uitzicht op een heuvel binnen de oude stadsmuren, richting Slovenië, Zagreb en Samobor.
Vervolgens een bezoek aan het “bakkertje” voor de lunch, maar om 14.00 uur klaar voor het eerste officiële programma onderdeel. Training in Divlje Vode (Wild Water). Een korte rit per auto naar de grens met Slovenië, waar we om 15.00 uur begonnen met de training. Zoals gebruikelijk werd de training opgeluisterd door paarden, lama’s, hertjes, honden en eindigden we met een heerlijke forel (voor wie daar van hield tenminste).
Ido Geiko, kihon, kata vormden de hoofdmoot van het programma in het “Paardenweitje”. De meegebrachte bo’s werden gebruikt (o.a. door een actieve Thanh) om de paarden weg te jagen. Eén van de paarden zag wel kans om Gianni (die deze dag verdacht veel en vaak zijn ogen dicht hield) tijdens seeza iets in zijn oor te fluisteren.
Vanuit Divlje Vode en na het diner vertrokken we naar Bregana voor de kumite-training door Sensei Igor. Altijd weer leuk om mee te maken hoe hij een andere betekenis aan kumite-training kan geven.
Zijn les van de dag: Als je je doel steeds net niet bereikt op je “gewone” manier: Probeer dan eens wat anders.
Door de flitsende start van de afgelopen 24 uur verviel de nachttraining (onder gejuich). Op naar Vanda en op naar de Pooltafel.
Maandag
Gedurende de week werd de groep Nederlandse karateka’s regelmatig bezocht door Kroaten. Doordat de schooluren ofwel in de ochtend of in de middag zijn hadden we steeds een gevarieerd gezelschap. De werkenden probeerden zo veel mogelijk aanwezig te zijn.
De ochtendtrainingen van, met name, de eerste dagen werden verzorgd door de examenkandidaten vanaf 3e kyu. Het geven van instructie, met deze keer natuurlijk de verzwarende factor dat een en ander in de Engelse taal moest, is een van de examenopgaven. Een heldere uitleg met een motiverende en enthousiaste houding (soms tegen wil en dank) zijn belangrijk.
Omdat de examens een dag naar voren waren gehaald, was de maandag gepland voor kihon en kata. De groepen werden flink onder handen genomen en er werd hard en secuur gewerkt. Soms werden al afspraken voor extra trainingen gemaakt. Na de lunch in het hotel veranderde de samenstelling van de groep enigszins en gingen we weer verder.
Kod Mrve, een nieuw geopend restaurant, had speciaal voor ons de deuren geopend. Maandag was het eigenlijk gesloten. Fijn, want ons strakke schema liet eigenlijk geen andere dag over. Het was goed en gezellig, waarna we weer naar Bregana afreisden voor trainingen in de dojo van Sensei Igor.
Uiteraard werd ook dit jaar weer rekening gehouden met een meditatie m.b.t. de Dodenherdenking. Niet ieder jaar valt dit binnen het kamp, deze keer weer wel. Sommige mensen kregen speciale katatraining, maar de groep ging aan de slag met balspelen en samenwerkingsoefeningen. Groot succes! (ook voor het publiek).
Na de training natuurlijk een bezoekje aan de Pooltafel en een ontspannen drankje, waarna het bed werd opgezocht. Om 7 uur weer present de volgende ochtend!
Dinsdag
Ieder jaar staat een bezoek aan Vrhovcak (met het huis van Shihan Vlado en Sensei Jenny) op het programma. Daar wordt een Rostilj gegeven met de locale vleesspecialiteiten, alhoewel er natuurlijk ook altijd aan de vegetariërs wordt gedacht (dit jaar 1). Werd voorheen een steile klim van 2 km genomen, dit jaar gingen we via een lange route.
Na de ochtend warming-up en het ontbijt werd om 10 uur de weg naar Bregana genomen. Halverwege sloegen we af en volgden we de bordjes Vrhovcak. Een route van ca. 8 km en natuurlijk met wat klimmetjes erin. Onderweg werden oefeningen gedaan, en even voor het stijgen werd de groep door de bezemwagen bezocht die onze mascotte op kwam halen en wat water bracht. Legolas heeft zich geweldig door het eerste stuk geslagen. Kyokushin-hondje!
Rond 1 uur waren we op tijd voor de lunch, bestaande uit, pizzapunten, broodjes en sandwiches.
Na de lunch de tameshi wari examens voor iedereen (vanaf oranje band). De dakpannen vlogen weer alle kanten op, maar alles brak.
Het volgende programma onderdeel was De Put (the pit) van Vrhovcak. Een betonnen basketbalveld in een dal, waar de temperatuur behoorlijk opliep. Stamina in de vorm van technieken. Een zware training waarbij het niet zo zeer om de moeilijkheidsgraad ging als om het doorzettingsvermogen. Er werd weer prima gewerkt o.l.v. sensei Mitchell en geassisteerd door sensei Laut en Jenny.
Na het eten volgde de korte weg terug naar Samobor. Een totale ronde van ca. 10 km.
Zelden zijn kilometers zo snel afgelegd, want iedereen wilde op tijd zijn voor de “Dutch Party” bij Vanda. Dit jaar in het teken van de “Bevrijding”. Altijd weer leuk om te zien dat zowel de Kroatische karateka’s als ook de bekenden in Samobor zich (de een wat meer dan de ander) in oranje hullen en meefeesten.
Aanwezigheid vereist tot 00.00 uur en (gelukkig) de volgende ochtend werd de ochtendtraining afgelast. (Jammer dat Tina dit niet helemaal mee had gekregen …. Moet je maar geen feestjes overslaan)
Woensdag
De examendag. ’s Ochtends iedereen nog de kata’s door laten nemen, ido geiko gedaan, technieken nog eens toegelicht en als ontspanning met de hoge graden de tweede juji kata gedaan.
Na de lunch was het dan zo ver. Op “het plateau” werden de examens afgenomen. Bezems mee om de dennennaalden weg te vegen (slipgevaar), weer … veel water/drankjes mee en aan de bak.
Helaas viel in de middag een EHBO-momentje te betreuren. Sempai Ed mocht de resultaten van een botsing tussen Ana en Tina (“Ga je niet winnen Ana”) behandelen. (Allemaal goed afgelopen. Ze is later nog naar de dokter geweest, behoefde niet gehecht te worden, maar mocht een week niet trainen.)
De lage banders mochten beginnen en laten zien wat ze konden. Mooie resultaten. Verrassend waren gedurende de afgelopen dagen al de prestaties van Terry de Jong. Voor het kamp begon had ze nog nooit serieus iets met karate gedaan. Nu ontpopte ze zich als de ontdekking van het kamp. Haar tomeloze energie zorgde ervoor dat ze het examen met goed gevolg aflegde (oranje band niveau). Halverwege het examen kwam Philip Cesnjak (direct uit zijn werk) aan. Net op tijd voor zijn (5e kyu) kata’s.
De hogere graden waren daarna aan de beurt en werkten het hele scala af. Leuk om de vijf bruine band kandidaten hun kata’s (5e pinan en Tensho) te zien lopen. De ochtend veel op geoefend (niet alleen deze natuurlijk) en nu na wat aandringen van de Shihan, zo gelijk als een klok. Een compliment is zeker ook op zijn plaats voor Dino (Kroatië) die (1e kyu) de Seinchin en Saiha overtuigend liep.
Het resultaat was goed op twee kandidaten na, die iets goed te maken hadden met de kumite-examens.
Het examen werd gevolgd door een rustpauze/diner en vervolgens stond iedereen om 19.45 uur weer klaar voor de trip naar de dojo.
Een overleg tussen Shihan Vlado en Senseis Igor en Jenny resulteerde in de volgende verdeling van partijen (1,5 minuut):
Dino en Tina – 16 partijen, Melissa, Ana, Nikol – 14 partijen, Roel, Jorg – 12 partijen, Philip C – 10 partijen, Jochem, Arne, Jan, Gianni, Philip B – 5 partijen. Terry – 2 partijen (buiten mededinging).
Het was goed om te zien dat onze oranje banders de smaak zo te pakken kregen dat ze hier en daar nog een (vrijwillig) partijtje meepikten.
En zo kwam het allemaal toch goed. Iedereen geslaagd en dat mocht gevierd worden!
Donderdag
Een dag om de blessures er zo veel mogelijk uit te werken. Na de ochtendtraining en het ontbijt was het tijd voor de kihon-training in Stari Grad. Prachtige fotomomenten, waar ruim tijd voor werd genomen, maar natuurlijk werd er ook getraind en veel bewogen.
In de middag de General Training. Sensei Igor (zelfverdediging) en Shihan Vlado (kihon en kata) verzorgden de training, die werd afgesloten met kumite partijen van Valentin, die er de vorige avond niet bij kon zijn.
Vervolgens: Certificaat- en banduitreiking voor alle Nederlandse geslaagden en Deelnemerscertificaten voor de aanwezigen. Maandag vindt de uitreiking van de banden en certificaten plaats voor onze Kroatische vrienden.
Na het diner werd in Vanda afscheid genomen van diegenen die de volgende ochtend vroeg al zouden vertrekken.
Vrijdag
In plaats van een vroege ochtendtraining werd de tweede ochtendtraining wat langer gemaakt. Sempai Ed en Kohai Terry verzorgden gedurende het eerste deel een leerzame sessie over warming-up, rekken, strekken en kregen we gaandeweg ook nog wat informatie over spieren, pezen en anatomie. Dank daarvoor!
De training werd afgesloten met basis bo-technieken.
Na een bezoek aan de kerk, het monument voor de gevallen militairen tijdens de Joegoslavische oorlog en het kerkhof werd het kamp formeel afgesloten met een bezoek aan Pizzeria kod Tomme.
Aanradertje!
Shihan Vlado en Sensei Jenny danken alle karateka’s voor hun enthousiasme, inzet, humor, openheid, goede humeur en kameraadschap. We zijn ervan overtuigd dat er weer vriendschapsbanden zijn gesmeed.
We vonden het leuk (en natuurlijk nuttig) de aanwezige ouders beter te hebben leren kennen en hopen dat de thuisblijvers (karateka’s en niet-karateka’s) een van de volgende keren van de partij zijn.
Dat is precies wat gebeurde. De Kroatische karateka’s waren er blij mee omdat ze zo het hele weekend al meepikten. Vrijdag 1 mei arriveerde al een grote groep die door een aantal auto’s van het vliegveld werd afgehaald. Meteen een eerste kennismaking met Sensei Igor Kupres die zich ook per auto meldde.
Tijdens een bijeenkomst in Vanda (verzamelpunt tijdens de vrije uurtjes) werd het principe van het kamp uitgelegd. Veel vrijheid tussen de trainingen door, maar een strak schema om zo veel mogelijk mensen een graadje verder te helpen. Trainingen die begonnen om 07.00, 10.00, 15.00 en 20.00 uur.
Zaterdag
Behalve op de zaterdag (er moeten uitzonderingen zijn die de regel bevestigen). Op zaterdag kwamen zo veel mogelijk examenkandidaten bij elkaar om te kijken waar nog wat bijgeschaafd moest worden.
Kyokushin-kan karateka’s van Bregana en Barendrecht/Rotterdam lieten zien waar ze toe in staat waren en op de achtergrond werden de plannen gemaakt, met name waar het kata’s betrof.
Een goed begin van het kamp in een stralende zon. Het zou tekenend zijn voor het hele kamp. Warm, zonnig met ruime aandacht voor karateka’s. Zonnebrandcreme, petjes, flesjes drinken en veel plezier.
Op zaterdag viel er ook een verjaardag te vieren. Dat gebeurde in restaurant Adriatica, waar we, zoals vorig jaar, weer een heerlijke maal voorgeschoteld kregen. Bij een verjaardag hoort een cadeau, dus het eerste T-shirt van het kamp (Osu! I did it again) was voor hem! Vervolgens trakteerde hij bij Vanda op stroopwafels en als klap op de vuurpijl was er “Nachttraining”. Verrassing van de Shihan!
In eerste instantie was er wat ongeloof (“Het kamp is toch nog niet begonnen?”), maar iedereen stormde enthousiast naar het hotel om zich om te kleden. De Kroatische collega’s hadden een voorbericht gekregen en waren dus ook op tijd in gi aanwezig.
Zondag
Om 10.00 uur stond de traditionele slippertocht op het programma. Ooit gedurende een kamp aan de kust geboren, maar leuk om er in te houden. Omdat de officiële start zondag na de lunch is, maar de meeste mensen al aanwezig zijn is er ’s ochtends een makkelijke wandeltocht.
Doel was Stari Grad (de oude stad). Een prachtig uitzicht op een heuvel binnen de oude stadsmuren, richting Slovenië, Zagreb en Samobor.
Vervolgens een bezoek aan het “bakkertje” voor de lunch, maar om 14.00 uur klaar voor het eerste officiële programma onderdeel. Training in Divlje Vode (Wild Water). Een korte rit per auto naar de grens met Slovenië, waar we om 15.00 uur begonnen met de training. Zoals gebruikelijk werd de training opgeluisterd door paarden, lama’s, hertjes, honden en eindigden we met een heerlijke forel (voor wie daar van hield tenminste).
Ido Geiko, kihon, kata vormden de hoofdmoot van het programma in het “Paardenweitje”. De meegebrachte bo’s werden gebruikt (o.a. door een actieve Thanh) om de paarden weg te jagen. Eén van de paarden zag wel kans om Gianni (die deze dag verdacht veel en vaak zijn ogen dicht hield) tijdens seeza iets in zijn oor te fluisteren.
Vanuit Divlje Vode en na het diner vertrokken we naar Bregana voor de kumite-training door Sensei Igor. Altijd weer leuk om mee te maken hoe hij een andere betekenis aan kumite-training kan geven.
Zijn les van de dag: Als je je doel steeds net niet bereikt op je “gewone” manier: Probeer dan eens wat anders.
Door de flitsende start van de afgelopen 24 uur verviel de nachttraining (onder gejuich). Op naar Vanda en op naar de Pooltafel.
Maandag
Gedurende de week werd de groep Nederlandse karateka’s regelmatig bezocht door Kroaten. Doordat de schooluren ofwel in de ochtend of in de middag zijn hadden we steeds een gevarieerd gezelschap. De werkenden probeerden zo veel mogelijk aanwezig te zijn.
De ochtendtrainingen van, met name, de eerste dagen werden verzorgd door de examenkandidaten vanaf 3e kyu. Het geven van instructie, met deze keer natuurlijk de verzwarende factor dat een en ander in de Engelse taal moest, is een van de examenopgaven. Een heldere uitleg met een motiverende en enthousiaste houding (soms tegen wil en dank) zijn belangrijk.
Omdat de examens een dag naar voren waren gehaald, was de maandag gepland voor kihon en kata. De groepen werden flink onder handen genomen en er werd hard en secuur gewerkt. Soms werden al afspraken voor extra trainingen gemaakt. Na de lunch in het hotel veranderde de samenstelling van de groep enigszins en gingen we weer verder.
Kod Mrve, een nieuw geopend restaurant, had speciaal voor ons de deuren geopend. Maandag was het eigenlijk gesloten. Fijn, want ons strakke schema liet eigenlijk geen andere dag over. Het was goed en gezellig, waarna we weer naar Bregana afreisden voor trainingen in de dojo van Sensei Igor.
Uiteraard werd ook dit jaar weer rekening gehouden met een meditatie m.b.t. de Dodenherdenking. Niet ieder jaar valt dit binnen het kamp, deze keer weer wel. Sommige mensen kregen speciale katatraining, maar de groep ging aan de slag met balspelen en samenwerkingsoefeningen. Groot succes! (ook voor het publiek).
Na de training natuurlijk een bezoekje aan de Pooltafel en een ontspannen drankje, waarna het bed werd opgezocht. Om 7 uur weer present de volgende ochtend!
Dinsdag
Ieder jaar staat een bezoek aan Vrhovcak (met het huis van Shihan Vlado en Sensei Jenny) op het programma. Daar wordt een Rostilj gegeven met de locale vleesspecialiteiten, alhoewel er natuurlijk ook altijd aan de vegetariërs wordt gedacht (dit jaar 1). Werd voorheen een steile klim van 2 km genomen, dit jaar gingen we via een lange route.
Na de ochtend warming-up en het ontbijt werd om 10 uur de weg naar Bregana genomen. Halverwege sloegen we af en volgden we de bordjes Vrhovcak. Een route van ca. 8 km en natuurlijk met wat klimmetjes erin. Onderweg werden oefeningen gedaan, en even voor het stijgen werd de groep door de bezemwagen bezocht die onze mascotte op kwam halen en wat water bracht. Legolas heeft zich geweldig door het eerste stuk geslagen. Kyokushin-hondje!
Rond 1 uur waren we op tijd voor de lunch, bestaande uit, pizzapunten, broodjes en sandwiches.
Na de lunch de tameshi wari examens voor iedereen (vanaf oranje band). De dakpannen vlogen weer alle kanten op, maar alles brak.
Het volgende programma onderdeel was De Put (the pit) van Vrhovcak. Een betonnen basketbalveld in een dal, waar de temperatuur behoorlijk opliep. Stamina in de vorm van technieken. Een zware training waarbij het niet zo zeer om de moeilijkheidsgraad ging als om het doorzettingsvermogen. Er werd weer prima gewerkt o.l.v. sensei Mitchell en geassisteerd door sensei Laut en Jenny.
Na het eten volgde de korte weg terug naar Samobor. Een totale ronde van ca. 10 km.
Zelden zijn kilometers zo snel afgelegd, want iedereen wilde op tijd zijn voor de “Dutch Party” bij Vanda. Dit jaar in het teken van de “Bevrijding”. Altijd weer leuk om te zien dat zowel de Kroatische karateka’s als ook de bekenden in Samobor zich (de een wat meer dan de ander) in oranje hullen en meefeesten.
Aanwezigheid vereist tot 00.00 uur en (gelukkig) de volgende ochtend werd de ochtendtraining afgelast. (Jammer dat Tina dit niet helemaal mee had gekregen …. Moet je maar geen feestjes overslaan)
Woensdag
De examendag. ’s Ochtends iedereen nog de kata’s door laten nemen, ido geiko gedaan, technieken nog eens toegelicht en als ontspanning met de hoge graden de tweede juji kata gedaan.
Na de lunch was het dan zo ver. Op “het plateau” werden de examens afgenomen. Bezems mee om de dennennaalden weg te vegen (slipgevaar), weer … veel water/drankjes mee en aan de bak.
Helaas viel in de middag een EHBO-momentje te betreuren. Sempai Ed mocht de resultaten van een botsing tussen Ana en Tina (“Ga je niet winnen Ana”) behandelen. (Allemaal goed afgelopen. Ze is later nog naar de dokter geweest, behoefde niet gehecht te worden, maar mocht een week niet trainen.)
De lage banders mochten beginnen en laten zien wat ze konden. Mooie resultaten. Verrassend waren gedurende de afgelopen dagen al de prestaties van Terry de Jong. Voor het kamp begon had ze nog nooit serieus iets met karate gedaan. Nu ontpopte ze zich als de ontdekking van het kamp. Haar tomeloze energie zorgde ervoor dat ze het examen met goed gevolg aflegde (oranje band niveau). Halverwege het examen kwam Philip Cesnjak (direct uit zijn werk) aan. Net op tijd voor zijn (5e kyu) kata’s.
De hogere graden waren daarna aan de beurt en werkten het hele scala af. Leuk om de vijf bruine band kandidaten hun kata’s (5e pinan en Tensho) te zien lopen. De ochtend veel op geoefend (niet alleen deze natuurlijk) en nu na wat aandringen van de Shihan, zo gelijk als een klok. Een compliment is zeker ook op zijn plaats voor Dino (Kroatië) die (1e kyu) de Seinchin en Saiha overtuigend liep.
Het resultaat was goed op twee kandidaten na, die iets goed te maken hadden met de kumite-examens.
Het examen werd gevolgd door een rustpauze/diner en vervolgens stond iedereen om 19.45 uur weer klaar voor de trip naar de dojo.
Een overleg tussen Shihan Vlado en Senseis Igor en Jenny resulteerde in de volgende verdeling van partijen (1,5 minuut):
Dino en Tina – 16 partijen, Melissa, Ana, Nikol – 14 partijen, Roel, Jorg – 12 partijen, Philip C – 10 partijen, Jochem, Arne, Jan, Gianni, Philip B – 5 partijen. Terry – 2 partijen (buiten mededinging).
Het was goed om te zien dat onze oranje banders de smaak zo te pakken kregen dat ze hier en daar nog een (vrijwillig) partijtje meepikten.
En zo kwam het allemaal toch goed. Iedereen geslaagd en dat mocht gevierd worden!
Donderdag
Een dag om de blessures er zo veel mogelijk uit te werken. Na de ochtendtraining en het ontbijt was het tijd voor de kihon-training in Stari Grad. Prachtige fotomomenten, waar ruim tijd voor werd genomen, maar natuurlijk werd er ook getraind en veel bewogen.
In de middag de General Training. Sensei Igor (zelfverdediging) en Shihan Vlado (kihon en kata) verzorgden de training, die werd afgesloten met kumite partijen van Valentin, die er de vorige avond niet bij kon zijn.
Vervolgens: Certificaat- en banduitreiking voor alle Nederlandse geslaagden en Deelnemerscertificaten voor de aanwezigen. Maandag vindt de uitreiking van de banden en certificaten plaats voor onze Kroatische vrienden.
Na het diner werd in Vanda afscheid genomen van diegenen die de volgende ochtend vroeg al zouden vertrekken.
Vrijdag
In plaats van een vroege ochtendtraining werd de tweede ochtendtraining wat langer gemaakt. Sempai Ed en Kohai Terry verzorgden gedurende het eerste deel een leerzame sessie over warming-up, rekken, strekken en kregen we gaandeweg ook nog wat informatie over spieren, pezen en anatomie. Dank daarvoor!
De training werd afgesloten met basis bo-technieken.
Na een bezoek aan de kerk, het monument voor de gevallen militairen tijdens de Joegoslavische oorlog en het kerkhof werd het kamp formeel afgesloten met een bezoek aan Pizzeria kod Tomme.
Aanradertje!
Shihan Vlado en Sensei Jenny danken alle karateka’s voor hun enthousiasme, inzet, humor, openheid, goede humeur en kameraadschap. We zijn ervan overtuigd dat er weer vriendschapsbanden zijn gesmeed.
We vonden het leuk (en natuurlijk nuttig) de aanwezige ouders beter te hebben leren kennen en hopen dat de thuisblijvers (karateka’s en niet-karateka’s) een van de volgende keren van de partij zijn.
RSS-feed